Το Καλοκαίρι εκπνέει και με βρίσκει να
διανύω μια περίοδο πολύ δύσκολη, αλλά ευχάριστα δύσκολη. Κι όταν λέω
περίοδο, δεν εννοώ αυτή με τις σερβιέτες και τα ταμπόν, αλλά μια χρονική
περίοδο με αρκετό τρέξιμο και μπόλικη χαρά από κάθε άποψη.
Ανοίγω την δική μου επιχείρηση.
Ναι, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, όπου οι επιχειρήσεις κλείνουν η
μια μετά την άλλη, όπου ο κόσμος μετράει και το παραμικρό του φραγκάκι
και όπου οι μισθοί πέφτουν σαν τα φύλα των δέντρων που σκάνε ανώμαλα στο
έδαφος, εγώ αποφάσισα να ανοίξω τη δική μου επιχείρηση, που μεταξύ μας,
δεν θα την χαρακτήριζα και επιχείρηση, αλλά κάτι...δικό μου. Απλά και όμορφα.
Με
την αμέριστη αγάπη αλλά και οικονομική υποστήριξη (κυρίως) των
λατρεμένων γονέων μου, με την συμπαράσταση των φίλων, των συγγενών και
των συναδέλφων μου και με την καλή διάθεση που πάντα με χαρακτήριζε ως
άνθρωπο και ως προσωπικότητα, χτυπάω το χέρι στο τραπέζι, λέω όχι στους
συμβιβασμούς και τη δουλικότητα της δημόσιας εκπαίδευσης και ανοίγω τα
φτερά μου για κάτι διαφορετικό, ιδιαίτερο, προσιτό...κάτι...δικό μου.
Αυτές
τις μέρες και σχεδόν για όλο το Σεπτέμβρη από Coύλα καλύτερα να με λέτε
Βέγγο. Το τρέξιμο είναι ατελείωτο, οι υπηρεσίες χρονοτριβούν αν δεν
λαδωθεί η μηχανή, τα κύματα είναι μεγάλα αλλά εγώ ξέρω πολύ καλό
κολύμπι, έχω άμετρη υπομονή και πολύ όρεξη για δουλειά. Επίσης είμαι
πολύ καλή στη δουλειά μου κι ας έχω χαρακτηριστεί από λατρεμένη blogger
(βλέπε Μάγισσα Κίρκη) ως η ντροπή του φιλολογικού συλλόγου.
Δεν
ξέρω αν το εγχείρημα θα πετύχει. Δε ξέρω αν θα μπορέσω να αντέξω στις
δύσκολες και ανταγωνιστικές συνθήκες που με περιμένουν στη γωνία,
τρίβοντας τα χέρια. Δε ξέρω αν θα βγάλω ποτέ πολλά λεφτά, γιατί είμαι
και σκατοκαλόκαρδη και λυπησιάρα και άλλα πολλά που δε βοηθάνε στο να
πατάς επί πτωμάτων και να κάνεις αναρριχήσεις που θα σου αποφέρουν δόξες
και τιμές. Μα όλα αυτά δε με ενδιαφέρουν καθόλου. Δε με αγγίζουν καν.
Δε με αφορούν.
Ξέρω
πως αγαπάω πολύ τα παιδιά, πως σέβομαι γενικώς και ειδικώς τον
"άνθρωπο", πως έχω σπουδάσει κάτι που αγαπούσα από παιδί και το έχω
εξασκήσει ήδη αρκετά χρόνια με επιτυχία και πως είμαι αποφασισμένη να
μεταδώσω τη γνώση, έτσι όπως πρέπει επιτέλους να μεταδίδεται κι όχι έτσι
θλιβερά όπως μεταδίδεται.
Ειλικρινά
σας μιλάω...κάτι μου λέει πως θα έχει πολλούς οπαδούς αυτό που θέλω να
κάνω, πως θα πετύχει και θα πεθάνω μετά από πολλά χρόνια έχοντας
εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο ήρθα σε αυτή τη γη. Θα πεθάνω όχι
πλούσια και με περιουσίες που θα μείνουν πίσω, αλλά με την αίσθηση πως
όση γνώση πήρα, την έδωσα απλόχερα και την ξαναπήρα πίσω και την
ξανάδωσα...σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία.Γιατί σε όλη μας τη ζωή
μαθαίνουμε.
Θα
αναγκαστώ να λείψω λίγο καιρό από το blog γιατί οι δουλειές που τρέχουν
είναι πάρα πολλές. Θα ήθελα για μια ακόμη φορά να μου στείλετε τις
ευχές σας για καλή αρχή και όλη την θετική σας ενέργεια και την
αγάπη σας για να ξέρω πως έχω κι εδώ στο διαδίκτυο τους δικούς μου
ανθρώπους που εύχονται και προσεύχονται για μένα και για να πάνε όλα
καλά.
Και τελικά πάνε όλα καλά.
ΥΓ1
Η πρωτεύουσα αποτελεί παρελθόν πια. Από φέτος και εξής θα μιλάμε για
επαρχιώτικα cουλά. Βλαχάρα η Coύλα σας θα γίνει και θα γουστάρει
χαλαρούς ρυθμούς.
ΥΓ2 Θα βρω κι ένα βλαχάκι να παντρευτώ και να αραδιάσω καμιά εικοσαριά παιδιά έτσι για να έχουμε να λέμε.
ΥΓ3 Θα ρίξουμε πολύ γέλιο...μα πάρα πολύ γέλιο...
ΥΓ4 Ο Θεός μαζί μου!!! Κι η Παναγία και οι Άγιοι Πάντες!!!!
ΥΓ5 Πάμε γερά και δυνατά. Θα αναταράξουμε τα νερά της επαρχίας...ΤΩΡΑΑΑΑ
ΥΓ6 Τέλειωσε και η ψηφοφορία στο πλάι και κέρδισε το καρπούζι ως άλλο φρούτο!
30 Αυγούστου 2012
