Αντιμετωπίζω
ένα φοβερό πρόβλημα. Κάποιοι θα γελάσετε. Κάποιοι θα γελάσετε πολύ
περισσότερο. Κάποιοι θα κοροϊδέψετε. Εσείς που θα κοροϊδέψετε, είστε
γαϊδούρια, γιατί δεν μπορείτε να αντιληφθείτε τον πόνο του συνανθρώπου
σας. Ό,τι και να κάνετε, εγώ έπεσα σε κατάθλιψη πάλι. Ας τα πάρουμε τα
πράγματα από την αρχή.
Ήταν
αργά τη νύχτα όταν αποφάσισα πως κάτι έπρεπε να γίνει στο κεφάλι μου.
Όχι μέσα, αλλά απ' έξω. Εμένα αν μου καρφωθεί κάτι μέσα στο κεφάλι, θα
πέσω σε κατάθλιψη αν δεν το τακτοποιήσω άμεσα και έξω από το κεφάλι.
(Μπλέξαμε τα κεφάλια, αλλά ας είναι!)
Και
να που μου καρφώθηκε να βάψω τα μαλλιά μου 12 τη νύχτα μαζί με τους
βρυκόλακες. Ευτυχώς ο κομμωτής μου είναι και φίλος. Του έστειλα ένα sms
και μου έκλεισε ραντεβού το επόμενο ακριβώς πρωί στις 8:00. Δεν ξέρω αν
υπάρχει άλλη γυναίκα σε αυτή τη γη που να βάφει τα μαλλιά της με τη
τσίμπλα στο μάτι, αλλά δεν προλάβαινα άλλη ώρα μανίτσες μου και είπα να
γλιτώσω τη κατάθλιψη.
Άρχισα
λοιπόν να το συζητάω μία τη νύχτα με κάποιους άλλους βρυκόλακες ενός
διαδικτυακού ραδιοφώνου (βλέπε R1, JK, Callista, mozzarela, alex, L.,
Gerontas κατά περίπτωση, Golden κλπ). Κάποιοι δυσανασχέτησαν για την
ώρα. Κάποιοι άλλοι χέστηκαν που εγώ θα έβαφα τα μαλλιά μου, και καλά
έκαναν και κάποιοι έλεγαν τα δικά τους...κοινώς δε ξέρω ποιος πούστης με
μάτιασε διαδικτυακά.
Διότι,
πηγαίνω το επόμενο πρωί στον κομμωτή μου και με βάζει κάτω και μου
αλλάζει τα φώτα. Σιχτίρισε για τη ρίζα που έφτασε στο αυτί...σιχτίρισε
που δεν μπορούσα άλλη ώρα και με κανόνισε με την ανατολή του ήλιου,
σιχτίρισε και την στιγμή που καφέ δεν είχε πιει καλά καλά και μπήκα εγώ
ορεξάτη για κουβέντες.
Αφού
με βάφει, με πλένει, με ξαναπλένει, με φορτώνει με μαλλακτικές αηδίες
και λοιπά σκευάσματα και τέλος έρχεται και βάζει στη κεφάλα μου ένα μπλε
χρώματος σαμπουάν. Τι είναι αυτό καλό μου παιδί; Αναρωτιέμαι! Είναι ένα σαμπουάν να φύγει η κιτρινίλα. Απαντά το καλό μου παιδί. Σταματάω να ρωτάω! Τον εμπιστεύομαι...
Με
στεγνώνει, μου ισιώνει το γκατσόμαλλο, με κάνει άνθρωπο, και πετάει και
μια γαλλική κοτσίδα να υπάρχει. Καλή ήταν. Πάω σπίτι, μετά
φροντιστήριο. Όλοι κοπλιμέντα. Χαρά εγώ. Την δεύτερη μέρα σκέφτηκα να
κρατήσω την κοτσίδα. Όπερ και εγένετο! Σαν την βλαχούλα κι εγώ..με λίγες
τούφες να πετούν εδώ κι εκεί από το στριφογύρισμα της νύχτας στο
κρεβάτι μου, το έπαιζα βουκολική γκόμενα. Είναι σέξι λένε το αμελώς
ατημέλητο κοτσίδιον...αλλά εγώ έχω χαρακτηριστεί ως ανέραστη. Οπότε
τζάμπα πήγε η χαρά εκτός από τα κοπλιμέντα που έλαβα και τη δεύτερη
μέρα.
Ώσπου...λέω
ώσπου...ήρθε η στιγμή του λουσίματος...Μπαίνω στη μπανιέρα, κάνω το
μπανίτος μου, και τα σχετικά μοσχοσαπουνίσματοξυρίσματα μου και φτάνει η
ώρα του μαλλιού. Λύνω την βουκολική πλην γαλλική κοτσίδα και λούζω το
μαλλί. Όταν η τελετή μπανιαρίσματος ολοκληρώνεται, πάω στον καθρέφτη μου
με το πιστολάκι ανά χείρας.
ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΔΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τα μαλλιά μου ήταν γκρί. ΓΚΡΙ! ΓΚΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! Γκρρρρρρρρρρρρ!!!
Παίρνω
τηλέφωνο τον Takis και τον αρχίζω στο μπινελίκι. Εκείνος με
διαβεβαιώνει πως το γκρι θα φύγει με τα λουσίματα και θα ανατείλει το
ξανθό. Μέχρι να μου εξηγήσει τα τι και τα πως, κλείνω το τηλέφωνο, ορμάω
στο μπάνιο κι αρχίζω τα λουσίματα. Λούσιμο, στέγνωμα, γκρι. Ξανά,
λούσιμο, στέγνωμα, γκρι. Ξανά, λούσιμο, στέγνωμα, γκρι.
Γαμώ
τη τύχη μου την γκριζωπή. Πέρασαν μέρες που λούζομαι κάθε τρεις και
λίγο! Το γκρι ... γκρι. Δε λέει να φύγει η μαλακία με τίποτα. Αν
ακούσετε στις ειδήσεις πως σε μια όμορφη επαρχία, μια νέα και όμορφη (με γκρι μαλλιά) ξεπάστρεψε κομμωτή, να ξέρετε θα είμαι εγώ.
Μην έχετε απορίες.
Τελικά
έχω ραντεβού το Σάββατο που έρχεται, για διορθωτική βαφή. Πλησιάζουν
και τα εγκαίνια του φροντιστηρίου μου. Πρέπει να λάμπω Μπάμπη.
Αυτά είναι βάσανα! Όχι μαλακίες.
Καλή εβδομάδα να έχουμε. Με χαμόγελα και σέξι στιγμές. (Λέμε τώρααα...)
22 Οκτωβρίου 2012
