Θέρος, τρύγος, πόλεμος. Έτσι χαρακτήριζε
η συγχωρεμένη η γιαγιαCούλα μου, μια κατάσταση στην οποία υπήρχε
ένταση, άγχος και έντονη δραστηριότητα. Εγώ η αγράμματη φιλόλογος το
λέω: πήρε φωτιά ο κώλος μας. Άλλοι το λένε αλλιώς. Έχω ακούσει να λένε
και τη φράση: στη τούρλα του Σαββάτου ή κάπως έτσι.
Σάββατο
σήμερα (στη τούρλα του) και αναρωτιέμαι αν πρέπει να είμαι καλά και να
χαμογελάω, όταν έχω ήδη δουλέψει ένα δεκάωρο ή αν πρέπει να κλαίω τη
μοίρα μου γιατί από χθες το βράδυ θέλω μια ρημαδιασμένη βότκα να πιω και
δεν έχω κουράγιο να σύρω το κορμί μου πρώτα στη μπανιέρα και μετά στην
ποτόμπαρα της πόλης.
Μόνο
έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω τα μπαράκια που υπάρχουν εδώ. Δεν έχεις χώρο
να κουνηθείς, να γυρίσεις και να ξεπιαστείς, αν το θες. Αποτελούνται από
μια μακριά μπάρα και από ψηλά σκαμπό. Τέλος. Αυτό είναι. Πας με τη
παρέα ή μόνος, κάθεσαι, πίνεις το ποτό σου κι αν δεν συμβεί τίποτα
πονηρό, μαζεύεις τα κομμάτια σου και φεύγεις.
Αν
τύχει να έρθεις στο τσακίρ κέφι και θες να κουνήσεις το χελίσιο το
κορμί σου, τη πάτησες. Ή θα ανέβεις στη μπάρα ή θα βγεις από το μπαράκι.
Γενικά δε μου αρέσει η νυχτερινή ζωή της επαρχίας. Αλλά η πρωινή ζωή τα
σπάει. Οι πεζόδρομοι γεμίζουν άνεργους που πίνουν το φρέντο καπουτσίνο
τους και απλώνουν την αρίδα τους σαν πυροσβέστες...μόνο το σκάκι τους
λείπει κι ένα τρίτο χέρι να ξύνει...
Απαιτείται
αφωνία από πλευράς μου. Μιλάω συνέχεια στο φροντιστήριο. Να φανταστείτε
εκεί που μιλάω και αναλύω και επεξηγώ...σκέφτομαι πως θα νιώθουν οι
μαθητές μου. Κατά τη διάρκεια του μπλα μπλα μου προσπαθώ να ακούσω τον
εαυτό μου, τη φωνή μου. Και κάπου εκεί τους δίνω διάλειμμα. Τα άμοιρα.
Τι περνάνε κι αυτά ε; Έπειτα τα βάζω να μιλάνε εκείνα. Δεν είναι ωραίο
πράγμα να έχεις απέναντι σου κάποιον και να σου μιλάει συνέχεια,
ασταμάτητα, απέραντα.
Έτσι
έχω βρει τρόπους μικρούς και έξυπνους για να ξεκουράζονται/μαι από τη
φωνή μου. Ετοιμάζω μικρές ασκήσεις και πάνω στην τούρλα του Σαββάτου,
όπου ο ειρμός μου έχει εκστασιαστεί και παρλάρω σαν Ιταλίδα (απνευστί)
σταματάω να μιλάω και πετάω στα μούτρα τους τη φωτοτυπία. Και βλέπεις τα
άμοιρα...παίρνουν μια ανάσα.
Όμως έχω να σας δηλώσω πως οι πρώτες κριτικές από παιδιά έφτασαν στα αυτιά μου.
-Είναι πολύ καλή η κυρία... Cούλα.
-Έχει πολύ πλάκα η κυρία...Cούλα.
-Δε καταλαβαίνω πως περνάει η ώρα στο μάθημα με τη κυρία...Cούλα.
-Πρώτη φορά μου τα εξηγούν τόσο αναλυτικά...
-Επιτέλους κατάλαβα πως γίνεται η περίληψη...
Είμαι
και γαμώ τις φιλολόγους. Και συνδυάζω δυο σημαντικά στοιχεία: την
άριστη γνώση και μεταδοτικότητα, με τον καλό χαρακτήρα και το χαμόγελο.
Το παιδί μαζί μου μαθαίνει, εμπεδώνει αλλά και ψυχαγωγείται. Να σκάσουν
οι οχτροί μου ρε. Θα κάνω επανάσταση. (Καλά χαλαρώνω λίγο τώρα).
Προς το παρόν θα κάνω τον μαλάκα και θα πάω να ξεκουραστώ για να απολαύσω τουλάχιστον την αυριανή μέρα, που είναι όλη δική μου.
(Λέω να πάω και μια εκδρομή. Θα δείξει!)
Φιλούρες στα μαπόνια σας!!!
Σας αγαπώ!!!
6 Οκτωβρίου 2012
