Καλή χρονιά, με υγεία και αγάπη σε όλο
το κόσμο. Σήμερα θέλω να σας πω πολλά και διάφορα. Θα τα αριθμήσω για να
μπορείτε να σχολιάζετε εύστοχα στα σημεία. Τα σημερινά σχόλια θα τα
βραβεύσω. Χρωστάω ένα δώρο από μια εκπομπή που κάναμε με τον Theo,
παραμονή Χριστουγέννων. Επειδή αδυνατώ να βάλω σε τάξη το μυαλό μου και
να σκεφτώ ποιοι ακούγατε, κι επειδή τότε υποσχέθηκα δώρο, αλλά κλήρωση
δεν έκανα ποτέ, ξέμεινε το δώρο εδώ δίπλα. Οπότε θα το δώσω κάνοντας
κλήρωση σε όλα μου τα σχόλια αυτής της ανάρτησης. Θα δούμε πως θα γίνει η
κλήρωση. Θα το σκεφτώ. Παρόλα αυτά αφήνετε τα σχολιά σας και την αγάπη
σας, μη με βρίζετε όμως. Και θα δούμε. Πάμε σε όλα όσα θέλω να σας πω.
1.
Σήμερα επειδή είχα χρόνο, έκανα μια εκκαθάριση κι ένα ρετουσάρισμα στο
ιστολόγιο. Έβαλα πάνω πάνω τους άντρες της ζωής μας. Από ζώα ξεκινούν
και σε ζώα καταλήγουν. Προτιμώ τα μαϊμουδάκια πάντως. Όμως και τα
γουρουνάκια, νοστιμότατα είναι όταν τα μαγειρεύει η μάνα μου λεμονάτα.
Δεν είναι αυτό όμως το θέμα του 1. Άλλο είναι. Εκανα εκκαθάριση και στη
λίστα ιστολογίων μου. Πολλοί bloggers μας αποχαιρέτισαν και με αυτά και
με εκείνα ούτε που πήρα χαμπάρι πως κάνανε αναρτήσεις αποχαιρετισμού, ή
πως έκλεισαν τελείως τα ιστολόγια τους. Στεναχωρήθηκα λίγο. Αλλά από την
άλλη πιστεύω πως όλοι κάποτε θα αναλωθούμε εδώ πέρα. Πόσα να γράψεις
πια; Πάντως έχει σημασία και ο λόγος που ανοίγει κανείς ένα ιστολόγιο.
Επίσης παρατήρησα πως κάποιοι έκαναν τα ιστολόγιά τους ιδιωτικά. Η
αλήθεια είναι πως θέλει να έχεις μεγάλα κότσια για να εκτίθεσαι και να
εκθέτεις κυρίως σκέψεις, που μπορεί και να μην είναι αρεστές. Δεν
αντέχουν όλοι το μπινελίκι, ούτε όλοι μπορούν να το διαχειριστούν. Από
την άλλη πάλι ίσως κάποιοι να θέλουν να ψιθυρίζουν μόνο στους δικούς
τους, κάποιες σκέψεις. Καλό κι αυτό. Δε ψάχνω τους λόγους που βρήκα στη
λίστα μου κλειστά ιστολόγια, ούτε που βρήκα ιδιωτικά ιστολόγια. Εμείς ωστόσο προχωράμε και βλέπουμε. Να είστε
καλά μόνο, όσοι φύγατε. Και να περνάτε καλά. Και να χαμογελάτε. Και οι
λόγοι να είναι θετικοί. Γάμοι, γεννητούρια και λοιπά ωραία κι όχι
αρρώστιες, θανατίλα και θλίψη. Αυτά ως προς αυτό.
2.
Η αυτοκριτική μου για το 2012, δεν ευόδωσε. Σκέφτηκα πως πάλι έκανα
πράγματα που είχα πει πως δε θα κάνω. Πάλι αθέτησα το λόγο μου. Πάλι
φάνηκα ασυνεπής κι έκανα λάθη. Όμως θέλω να μου βρείτε έναν άνθρωπο που
να μην έχει κάνει κανένα λάθος, όχι στη ζωή του όλη, αλλά μέσα στο 2012.
Θέλω να μου τον γνωρίσετε για να μπορέσω να του πω κατάμουτρα πως δεν
είναι άνθρωπος, είναι ρομπότ και μαζί το κλασικό: Απόδειξε πως δεν είσαι ρομποτ, πληκτρολογώντας τις δυο λέξεις.
Η μία είναι αριθμός, συγκεκριμένα τοιχοκολλημένος πλάι σε μια ωραία
εξώπορτα. (Όποιος κατάλαβε τι εννοώ, τον παντρεύομαι άμεσα.) Εκείνο που
έλεγα λοιπόν είναι πως η ζωή χωρίς λάθη θα ήταν πολύ άγευστη Πως είναι
δυνατόν να μάθεις, αν δεν κάνεις λάθη; Αν δε βιώσεις στο πετσί σου τη
μαλακία που έκανες; Αν δεν δεις τα αποτελέσματα της μαλακίας που έκανες;
Αν δεν αυτομουτζωθείς λέγοντας πως τα θέλω μου, έγιναν: τι το 'θελα ρε γαμώτο;
όπως έγραφε στο fb ενας φίλος. Η ζωή χωρίς λάθη είναι μια απογοήτευση!
Δεν θα θέσεις ποτέ στόχους να πετύχεις κάτι, να διορθώσεις κάτι, να
αλλάξεις κάτι. Δε θα σκεφτείς ποτέ πως θα ήταν να μην το κάνεις ετσι
αυτό, αλλά αλλιώς. Δε θα λειτουργήσει ποτέ η κρίση σου. Οπότε μια ζωή
χωρίς λάθη, θα είναι ένα διαγώνισμα άχρωμο με το άριστα πάνω πάνω αλλά
με την μουντίλα του μπλε στυλό, χωρίς την χάρη μιας κόκκινης πινελιάς
που θα σε βάλει σε εσωτερική αναζήτηση. Ακόμη κι αν αποφασίσεις να μην
κάνεις αυτοκριτική, έλα τώρα, μη γελιόμαστε....ξέρεις τις μαλακίες που
έκανες...όλα τα άλλα τα εσωτερικά μπορούν να γίνουν αυτόματα, κι ας μην
τα ονομάζεις αυτοκριτική, πες τα κουβέντα να γίνεται, ό,τι θες.
3. Τρία δεν έχει.
Μην
είστε μουρτζούφληδες αυτή τη χρονιά. Να χαμογελάτε περισσότερο. Και να
θυμάστε πως αν ο χρόνος θα είναι καλός ή κακός, εξαρτάται από τις
επιλογές μας.
Μπάι μπάι μάι ντάρλινγκς
3 Ιανουαρίου 2012
